Buiten is het merkbaar eerder donker. Het wordt kouder ook.  Ieder jaar weer de tijd van het jaar waarin we als het ware (onbewust) “gedwongen” worden bij ons zelf naar binnen te keren.

Vaak horen we dat een burn out of depressie het gevolg is van stress, trauma, vermoeidheid.

Gisteren had ik "toevallig" telefonisch contact met iemand en werd ik, geheel onverwacht, aangeraakt in mijn kwetsbaarheid. Wat een diep en ongekend gevoel ging er door mij heen. De tranen bleven stromen. "Fijne" tranen. Tranen van opschoning. Tranen van "eindelijk". Toen de tranenstroom uiteindelijk stopte, werd ik omarmd door een heel bijzonder gevoel van dankbaarheid. Dankbaarheid dat de juiste persoon op de juiste plaats op het juiste tijdstip op mijn pad kwam. Ik weet natuurlijk wel dat het zo werkt. Maar iedere keer als het weer zo nadrukkelijk gebeurt, zo nadrukkelijk bevestigd wordt, ontroert het me. Prachtig. Dank je wel soul-connector!!

De taal van het lichaam; het lichaam liegt nooit.